Kościół pw. Ścięcia św. Jana Chrzciciela

Poprzedni kościół istniał w tym miejscu już prawdopodobnie w XIV wieku. W obecnym kościele drewnianym pod deskami szalunkowymi po stronie zakrystii na podwalinach ścian ma być wyryty rok 1200.

 Kościół w Grzawie to „ecclesia mater”, choć od XIV w. posługę sprawował jeden proboszcz dla Grzawy i Miedźnej. W okresie dezorientacji reformacyjnej Grzawa obroniła się przed husytami (najazd Biedrzycha 1433), arianami i kalwinami. Luteranie zajmowali kościół od 1590-1628.

W XVII w. kościół został ustylizowany barokowo (okna, wejście, ołtarze, obrazy). W Grzawie działała szkoła snycerska, tzw. Panbóckorze, w dynastii rodziny Kędzior.
Po 400 latach, w 1967 roku, Biskup Katowicki przywrócił Grzawie samodzielność duszpasterską.

Wnętrze wykonane jest głównie w stylu barokowym z XVII i XVIII wieku, częściowo również XIX-wieczne. Ołtarz główny barokowy pochodzi z końca XVII w., odnowiony został w 1870 r., z bogatą dekoracją snycerską, rzeźbami św. Piotra i św. Pawła oraz obrazem z 1690 r. przedstawiającym Matkę Boską z Dzieciątkiem. Od południa, zachodu i północy kościół otoczony jest drewnianym ogrodzeniem budowanym na zrąb, z gontowym, dwuspadowym daszkiem. Ogrodzenie od wschodu wykonane jest z desek rozpiętych między murowanymi słupkami.
Kościół w Grzawie to najstarsza na ziemi pszczyńskiej zabytkowa drewniana świątynia katolicka.