Kościół pw. Bożego Ciała

Kościół zbudowano w XVII w., prawdopodobnie w 1670 roku, w miejscu, gdzie wg podań niegdyś rósł dąb, w którego dziupli ksiądz Walenty z Rybnika ukrył hostię uciekając przed zbójnikami- z ich rąk poniósł śmierć nieopodal.

Wieś wzmiankowana w 1223 roku, położona na Płaskowyżu Rybnickim. Na przełomie XIX i XX wieku rozpoczęto tu budowę kopalni węgla kamiennego. Górnictwo ukształtowało wówczas charakter gospodarczy i społeczny wsi, która z typowo rolniczej stała się także ośrodkiem przemysłowym oraz miejscem zamieszkania pracowników kopalń i innych zakładów przemysłowych. W czasie Powstań Śląskich zajęta przez powstańców. W okresie międzywojennym prężnie działał tu Związek Powstańców Śląskich. Znaczącym elementem krajobrazu wsi i jej okolicy są pola uprawne oraz bezodpływowe zbiorniki wodne, powstałe w wyniku działalności kopalń.
Kościół zbudowano w XVII w., prawdopodobnie w 1670 roku, w miejscu, gdzie wg podań niegdyś rósł dąb, w którego dziupli ksiądz Walenty z Rybnika ukrył hostię uciekając przed zbójnikami- z ich rąk poniósł śmierć nieopodal. Jasność, która miała wydobywać się z dziupli spowodowała, że wierni postawili tu krzyż, a wkrótce później drewnianą kaplicę, którą zastąpiono obecnym kościołem.
Kościół powstał na planie krzyża greckiego, jest konstrukcji zrębowej położonej na kamiennej podmurówce. Posiada nawę zbudowaną na planie prostokąta, zamkniętą prosto oraz transept z ramionami, podobnie jak nawa główna, zamkniętymi prosto. Tego typu rozwiązanie nie było popularne na Górnym Śląsku, być może zatem budowniczy kościoła pochodził z innego regionu. Dachy są gontowe, dwuspadowe. Dach nawy z wyższą kalenicą niż pozostałe. Kościół otoczony jest sobotami krytymi gontem i podpartymi słupami wzmocnionymi krzyżakami. Ściany kościoła nad sobotami obite są deskami. Trójbocznie zamknięte prezbiterium znajduje się po wschodniej stronie. Do prezbiterium, od północnej strony, przylega zakrystia. We wnętrzu znajdują się trzy ołtarze z XIX w. ze zdobieniami nawiązującymi do baroku oraz z obrazami, w tym obraz z XVIII w. w ołtarzu głównym oraz dwa starsze od ołtarzy obrazy z XVII w. w ołtarzach bocznych. Z innych ciekawych obiektów znajdujących się we wnętrzu wymienić można późnorenesansowe tabernakulum z XVII wieku oraz organy z 1904 r. ze zdobieniami zachowanymi po poprzednim instrumencie, pochodzącym z przełomu XVII i XVIII w. Z zabytków ruchomych zachowała się także (na plebanii) księga Arcybractwa Najświętszego Sakramentu z 1676 r. oraz akt erekcyjny z 1674r. odnaleziony w 1973 r. w metalowej kuli nad wieżyczką. Kościół, mimo iż do 1897 roku był tylko obiektem filialnym, miał duże znaczenie dla parafii w Rybniku na co wskazuje m.in. fakt iż już w XVII w. posiadał ceglaną podłogę (podczas gdy wiele okolicznych kościołów drewnianych nie posiadało wcale podłóg, a te, które posiadały - podłogi drewniane).

Teren kościoła ogrodzony jest płotem wykonanym z ceglanych filarów i drewnianych sztachet. Obok kościoła znajduje się niewielki cmentarz z neogotyckimi, wystawnymi pomnikami i stare drzewa. Przed ogrodzeniem stoi pomnik wzniesiony ku czci pochodzących z tego terenu żołnierzy poległych w czasie I wojny światowej, ufundowany przez mieszkańców wsi. W Jankowicach znajduje się Kaplica z cudownym źródełkiem, które wg podań wytrysnęło w miejscu zabicia księdza Walentego z Rybnika. Obok postawiono stacje drogi krzyżowej, które stały się celem pielgrzymek.